ഒരു നൊസ്റ്റാള്‍ജിക് സ്വപ്നം

ഒരു മൂളിപ്പാട്ടുമായിളം കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത്
കലപിലയോതി നാം നടന്നൊരാവഴികളിന്നുമുണ്ടോ??
ഇന്നുമുണ്ടോ വയല്‍ക്കിളികളും കുസൃതിക്കാറ്റും..
‘നന്നായേ വരൂ’വെന്ന് നമുക്കായ് നേരുന്നൊരാ
അമ്പലമണികള്‍ തന്‍ മന്ദ്രസംഗീതവും...
കാത്തിരിയ്ക്കുന്നുവോ നാമം ചൊല്ലിക്കൊണ്ടിന്നും
അപ്പൂപ്പനരയാലും പേരറിയാത്ത സുന്ദരിക്കിളികളും..
വിടരാറുണ്ടോയിന്നും..പേരറിയാക്കാട്ടുപൂക്കളാ
യിരമാവഴിവക്കില്‍??
നിത്യാര്‍ദ്രയാ തുളസിയിന്നുമുരുവിടാറുണ്ടോ വരിതെറ്റാതെ സന്ധ്യാനാമം?
കറുകത്തുമ്പിലിപ്പൊഴും കണ്ണാടി തീര്‍ക്കാറുണ്ടോ മഴത്തുള്ളികള്‍..
നിന്‍ കണ്‍കളിലിന്നുമുണ്ടോ...കണ്ണീരോ കുസൃതിയോ എന്നറിയാത്തൊരാ-
ത്തിളക്കവും...എനിയ്ക്കു മാത്രം വായിക്കുവാന്‍
മൌനത്തിന്‍ ഭാഷയിലെഴുതിയ വാചാലതയും?
ചുണ്ടിലിന്നും ബാക്കിയോ പണ്ടു നാമെതിരു
പാടിയൊരാ കുയില്‍‌പ്പാട്ടിന്നീണങ്ങള്‍? .
അലറിക്കുതിച്ചെന്നെയുംകൊണ്ടീ തീവണ്ടിയകലുമ്പോള്‍..
ജനാലയ്ക്കലെ മഴത്തുള്ളികളോടിഴചേര്‍ന്ന കണ്ണീര്‍ത്തുള്ളികളോര്‍പ്പിയ്ക്കുന്നു..
ചവിട്ടിയകന്ന പാതകള്‍ക്കപ്പുറം..കയറിപ്പോയ പടവുകള്‍ക്കു താഴെ..
ഓര്‍മ്മകള്‍ സുഗന്ധം തട്ടിത്തൂവിയ ഇടനാഴികളിലെവിടെയോ നീയുണ്ട്..
വാകമരങ്ങള്‍ തണല്‍ വിരിച്ച വഴികളിലെവിടെയോ..
നാമൊരുമിച്ചു കണ്ടൊരാ നൊസ്റ്റാള്‍ജിക് സ്വപ്നവും...